Ζαλίζομαι απ’ το πολύ ποτό. Μα δε με νοιάζει, δε με πειράζει….

Ζαλίζομαι και νομίζω ότι πέφτω, πέφτω στο κενό. Κάποιος να με αρπάξει παρακαλώ. Hello!!! Hello ………from the other side…………. Adele calling!!! Hello? Hello? Κανείς.

Ναι επίσημα για ακόμα μια φορά έχω καταφέρει να ξεφύγω. Γύρισα τον εαυτό μου πίσω πολλά χρόνια σε επίπεδα ωριμότητας. Αλλά από ότι φαίνεται το είχα ανάγκη. Ήπια βότκες, παγάκια, σφηνάκια. Η τελευταία φορά που έγινα λιώμα ήταν πριν 2-3 χρόνια στα Χανιά. Δεν έφταιγα όμως… ύπουλο ποτό το ρακόμελο, η τσικουδιά και ότι άλλο κατέβασα εκείνο το βράδυ που πήρα σβάρνα όλα τα μπαράκια και clubs της περιοχής. Βρέθηκα καβάλα σε σκουτεράκι η ώρα 7 το πρωί και στο δρόμο για το ξενοδοχείο γλιστρήσαμε σε μια λίμνη από λάδια και φυσικά πέσαμε και εγώ έγινα το καρότο και η άσφαλτος ο τρίφτης. Φυσικά ξεμέθυσα μετά από αυτό και δεν κοιμήθηκα καθόλου. Αουτς! Το σκέφτομαι και πονάω.

Αφού, δεν το σηκώνεις κοπέλα μου. Γιατί πίνεις. Γιατί?

Αυτό που με ενοχλεί είναι ότι συνειδητοποίησα ότι πάσχω από το Bridget Jones σύνδρομο. Δηλαδή η ζωή μου είναι μια σειρά από αλλεπάλληλες γκάφες και από περιστατικά ‘ρόμπας ξεκούμπωτης’ η περιστατικά με περίεργη πλοκή και τέλος.

Επίσης με ελκύουν οι λάθος άντρες! Τα κακά παιδιά ή αλλιώς οι μ…… μπιπ μπιπ. Σαν την Bridget είμαι και εγώ.

Φυσικά η Bridget τα κατάφερε και βρήκε το σωστό άντρα μετά από πολύ κόπο, δάκρυ και επεισόδια ‘ρόμπας ξεκούμπωτης’. Εμένα που είναι κύριος Darcy μου? Σοβαρός, επαγγελματίας, κύριος. Ίσως με λίγο περισσότερο χιούμορ. Hello? Hello?

Και εκεί που απελπίζομαι τσουπ εμφανίζεται ο Άλκης. Με φλερτάρει και με συγχύζει. ‘Είσαι εντυπωσιακά όμορφη απόψε.’ Κοκκινίζω! ‘Ευχαριστώ!’ ‘Λες να ταιριάζουμε?’ μου λέει.

Κάγκελο εγώ. Τι εννοεί ο ποιητής. Ταιριάζουμε? Χαμογελώ και το παίζω έξυπνη Bridget. ‘Ναι, εννοείται! Θα κάναμε τέλειο ζευγάρι!’ Απαντώ! Μη χάσω! Λες να μου κάνει πρόταση να γίνουμε ζευγάρι?

‘Στο κρεβάτι εννοώ?’ Λέει αυτός.

Στο κρεβάτι? Ποιό κρεβάτι? Τι εννοεί. Τι βλάξ Θεέ μου. Που είναι ο Darcy? Κοιτάζω γύρω μου απελπισμένα και ο Αλκής εξαφανίζεται. Μα που πήγε? Ξανακοιτάζω γύρω μου μπας και δω φως και λύσω το μυστήριο.

Δεν το πιστεύω μιλάει με άλλη και της χαϊδεύει και το μάγουλο και μη πω τη άλλο. Προφανώς αυτή του είπε ότι ναι ταιριάζουμε στο κρεβάτι και έλα να αγαπηθούμε darling. Ενώ εγώ δεν είπα τίποτα. Σώπασα. Δεν ξέρω να μιλώ σωστά! Να προκαλώ!

‘Γεια σου όμορφη.’ Ο Στάθης! Όμορφος, γυμνασμένος, κορμί θανατηφόρο σε θέλω με έναν όρο. Δυστυχώς όμως έχει μεγάλη λίστα από κατακτήσεις και αυτό με απωθεί. ‘Φάε κάτι! Έχεις πιεί το Βόσπορο απόψε? Είσαι καλά?’

Με υποχρεώνει να φάω λίγα φρούτα, ψωμί και τυρί. Τι γλυκός σκέφτομαι.

‘Λοιπόν! Πάω και πρόσεχε!’

Πάει? Που πάει? Δεν πρόλαβα καν να αντιδράσω? Που πάει και αυτός….. Όχι βρε συ! Και αυτός με κοπέλα? Όχι πως θα γινόταν και τίποτα. Αλλά! Είναι αυτό το αλλά!

Θυμήθηκα την ιστορία ενός γνωστού πολιτικού που ήταν ηγέτης ενός μικρού κόμματος ο οποίος ήταν πολύ σεβαστός και αγαπητός από όλους τους πολιτικούς. Δυστυχώς όμως κανείς δεν στήριξε την υποψηφιότητα του για την προεδρία. Έτσι συνήθιζε να λέει ότι ‘ εμάς όλοι μας αγαπάνε αλλά κανείς δεν μας παντρεύεται!’

Έτσι νιώθω και εγώ σήμερα. Ότι όλοι με αγαπάνε αλλά κανείς δεν το πάει παραπέρα.

‘Έλα! Φύγαμε. Πάμε να φάμε και μετά σπίτι. Τέλος η νύχτα.’ Μου λέει η Νάντια.

Δυσκολεύομαι να σηκωθώ και καθώς ‘τα χείλη μου μυρίζουν αλκοόλ’ και με πιάνει και ο λόξιγκας προσπαθώ να βρω το σακάκι μου. Μετά από εκσκαφές στο στούλ με τα παλτά το βρίσκω. Αρχικά το φοράω και νιώθω περίεργα! Μάλιστα το φοράω ανάποδα. Ωραία! Ευτυχώς που το κατάλαβα. Το φοράω από την σωστή μεριά και περπατώ. Κυρία! Δε θα σκάσω. Περνώ μέσα από τον κόσμο, τις socialistes, τους επιβήτορες κτλ. Και ξαφνικά χάνω το βήμα μου, παραπατώ, γλιστρώ και πέφτω κάτω με τη μούρη στο πάτωμα. Λόγω της θεαματικής πτώσης το φουστάνι σηκώθηκε και το θέαμα δεν χρειάζεται περαιτέρω περιγραφή. Λίγη φαντασία αρκεί. Ρόμπα ξεκούμπωτη. Κάποιος να μου πει ότι δεν το ζω αυτό! Ζαλίζομαι απ’ το πολύ ποτό και άνοιξε πέτρα να κρυφτώ μαζί σε ρεμιξ!

Ξαφνικά κάποιος με τραβά και με σηκώνει, μου κατεβάζει το φουστάνι, με ισιώνει και μου χαμογελά! Oh My God! Μήπως είναι ο κύριος Darcy? Μα ποιος είναι ο μυστήριος άντρας με τα γυμνασμένα μπράτσα και τα πράσινα μάτια? Με συνοδεύει προς τα έξω και με παραδίδει στα χέρια της Νάντιας και φεύγει.

‘Μα αυτός δεν είναι ο Λάμπρος το μοντέλο και ηθοποιός?’ Λέει με έκπληξη η Νάντια!

Ξαφνικά νιώθω καλύτερα! Σαν οπτασία, σαν από μηχανής θεός ήρθε και με έσωσε! Φοβερό!

Ώρα να πάω για ύπνο εγώ και η Adele και η Bridget και ο από μηχανής θεός!