«Έλα, χαλάρωσε! Έτσι μου είχε πει. Αλλά εγώ δεν κατάλαβα.» Λέω κοιτώντας την βεράντα με περίλυπο ύφος.

«Ποιος σου είπε; Πότε;» Με ρώτα η Αλίνα  απορημένη.  «Πάμε στη βεράντα να κάνουμε τσιγάρο και να μου πεις;»

Πάω έξω και κάθομαι δίπλα από ένα πουλί του παραδείσου. Πόσο μου αρέσουν! Είναι τόσο ιδιαίτερο φυτό. Έχει κάτι το διαφορετικό και εξωτικό. Μου θυμίζει τον εαυτό μου. Εντάξει δεν είμαι εξωτική .. μάλλον προς το ξωτικό με κόβω. Ένα ξωτικό που ολημερίς δουλεύει για να ετοιμάσει δώρα για όλους μη μείνει κανείς παραπονεμένος.

«Λοιπόν! Ποίος σου είπε να χαλαρώσεις; Και τελικά τι έγινε; Χαλάρωσες;» Ρωτά η Αλίνα  και περιμένει με ανυπομονησία την απάντηση μου.

«Όχι δε χαλάρωσα. Ούτε τότε και ούτε ποτέ. Δεν τα κατάφερε ποτέ κανείς!»

Ψέματα είπα. Κάποιος κάποτε τα είχε καταφέρει αλλά με πρόδωσε και έτσι από τότε δεν επέτρεψα στον εαυτό μου να αφεθεί ελεύθερος. Είμαι ένα πούλι του παραδείσου φυλακισμένο σε κλουβί μέσα σε μια ασπρόμαυρη ταινία από την εποχή του βουβού κινηματογράφου.

«Και εγώ προχθές πήγα σπίτι του Αργύρη. Νόμιζα ότι θα χαλάρωνα αλλά άδικος κόπος. Με πίεσε και σκιάχτηκα. Ήθελε αλλά εγώ δεν ήμουν έτοιμη. Δεν έγινε όπως έπρεπε και ξενέρωσα. Και αυτός δε καταλάβαινε. Πίεζε. Ένιωσα λες και ήμουν 16 χρόνων και ήμουν με το αγόρι μου που λόγω ανωριμότητας δεν μπορούσε να καταλάβει τι είναι σωστό και τι λάθος. Δεν μπορούσε να ξεχωρίσει το on από το off. O τύπος δε ξέρει να χειριστεί πραγματικά μια γυναίκα. Βασικά είναι ανώριμος και βασικά καλησπέρα σας!»

Τα είπε όλα πολύ γρήγορα η Αλίνα  και με σύγχυσε. Τι εννοεί ήταν πιεστικός; Μήπως έκανε και τίποτα που δεν έπρεπε; Θα τον διαλύσω αν έκανε κάτι απρεπές! Τι σου είναι οι άντρες; Τόσο δύσκολο είναι να καταλάβουν εμάς τις γυναίκες; Έλεος πλέον.

« Τελικά δηλαδή δε τον θες; Τελείωσε το ειδύλλιο;» Ρωτώ και ανάβω ένα τσιγάρο Silk Cut silver.

«Δε ξέρω. Θα το σκεφτώ. Ίσως πρέπει να δώσω και δεύτερη ευκαιρία; Θες να πιείς κάτι;»

Θέλω να πιω 3-4 βότκες γιατί ίσως έτσι χαλαρώσω και γίνω πάλι ο εαυτός μου. Αυτός που κάποιοι προσπάθησαν να πνίξουν γιατί έτσι βόλευε καλύτερα. Αυτοί οι κάποιοι που σε ισοπεδώνουν και μετά πατάνε πάνω σου και σου απλώνουν και το χέρι και σου δίνουν τη σανίδα παριστάνοντας τους σωτήρες. Ποιοι; Αυτοί που σε διέλυσαν. Ε όχι λοιπόν δε χαλαρώνω… Πότε ξανά. Ποτέ! Ποτέ! Λίγο μελό νιώθω απόψε. Πάλι όλα μου φταίνε.

«Να μη δώσεις άλλη ευκαιρία. Είναι γάιδαρος και δε θα αλλάξει. Μην κουράζεσαι και μη σκας. Έδωσες ευκαιρία και αυτός την χαράμισε.»

Πω! πω! Δε κάνει να δίνω εγώ συμβουλές. Πολύ απολυτή και απότομη είμαι. Λες να είναι οι ορμόνες μου; Λες να είναι που η προλακτίνη μου είναι 850 φορές πάνω από το όριο (οκ δεν είναι 850 φορές αλλά 6-7 είναι).

Ανάβω ακόμα ένα τσιγάρο και νιώθω ότι έχω φουντώσει από τα νεύρα. Νιώθω λες και είμαι μέσα σε σάουνα εγκλωβισμένη για ώρες!

Με κυνηγά αυτό το ερώτημα. «Γιατί να μη μπορώ να χαλαρώσω.» Τι είναι αυτό που με σταματά πραγματικά; Οι προηγούμενες σχέσεις ή ένας δικός μου μηχανισμός. Ένα δικό μου κατασκεύασμα το οποίο και καλά με προστατεύει. Φυτό έγινα τελικά και μάλιστα άχαρο και άοσμο. Πάλι αυτόμαστιγώνομαι.  Πω! Πω! Είναι δύσκολη η κατάσταση μου. Έχει και άλλους σαν και εμένα; Υπάρχει κάποιο γκρουπ με ανθρώπους μη χαλαρούς και άκαμπτους;

Σίγουρα έχει!

Η Αλίνα σκέφτεται τον Αργύρη και διερωτάται και αυτή ποιος και τι φταίει. Σκέφτεται και τον προηγούμενο μαλ..α ο οποίος στάθηκε πολύ κατώτερος των περιστάσεων.

Γυρνάει, με κοιτάει και χαμογελά. « Όλα καλά θα πάνε! Έχει ο Θεός! Ότι θέλει Αυτός θα γίνει! Έχω πίστη!»

Χμμ!! Νιώθω κάπως τώρα μετά από τον αχταρμά των σκέψεων μου η Αλίνα να έχει μια τόσο ξεκάθαρη εικόνα και άποψη. Απλή και ωραία. Παρόλα τα όσα πέρασε (άλλη ώρα τα αναλύουμε γιατί και αυτή γράφει βιβλίο 4-5 τόμους και γυρίζει και 2-3 ταινίες με sequels).

Κοκκίνισα, σώπασα και θυμήθηκα την Αγία Υπομονή. Συνειδητοποιώ ότι έχω δρόμο μπροστά μου μέχρι να φτάσω στο επιθυμητό αποτέλεσμα στο οποίο το να χαλαρώσω θα είναι υποπροϊόν γιατί ο απώτερος σκοπός κάτι άλλο είναι … Ακόμα το γυρεύω άλλα που θα πάει θα το βρώ!