Τρείς τοξότες κάθονται σε ένα μπαράκι και τα πίνουν.  Ο καθένας και μια μοναδική ιστορία! Τι ιστορία δηλαδή; Ολόκληρο  μυθιστόρημα γράφεις. Θυελλώδεις σχέσεις, έρωτες, πόνος, δάκρυ, γέλιο, κλάμα, γάμοι, διαζύγια, αγάπη και κόκκινες γραμμές. Όλα στο ζενίθ.  Η όλα ή τίποτα!  Δεν μπορούν οι τρείς τοξότες την μετριότητα.

Ποτέ μίσος όμως! Ποτέ κακία! Οι τοξότες, για όσους δεν ξέρουν, είναι πολύ ευαίσθητοι. Μπορεί να σε φτύσουν και να προχωρήσουν αλλά δε στο κρατάνε και μανιάτικο. Βλέπετε είναι εκ φύσεως υπεράνω τρομάρα τους.

Τρείς τοξότες που έχουν τόσα να δώσουν και όμως είναι τόσοι μόνοι. Θέλουν τη θαλπωρή μιας σχέσης και χτυπιούνται που δεν την έχουν. Όταν τη βρουν (αφού περάσουν από διάφορες άκυρες καταστάσεις) για κάποιο λόγο δεν είναι η κατάλληλη. Βλέπετε οι σχέσεις τους πνίγουν τους τοξότες.  Λένε ότι συμβιβάζονται αλλά στη πραγματικότητα μόνο προσωρινά. Δεν αντέχουν γιατί θέλουν την ελευθερία τους. Ελευθερία ή θάνατος. Όχι στην καταπίεση! Ζήτω οι τέσσερεις τοίχοι και το τραπέζι για ένα άτομο! Ζήτω τα τραγούδια για τη μοναξιά. Το τραγούδι «Άνθρωποι Μονάχοι»

«Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
σαν το ξεχασμένο στάχυ
ο κόσμος γύρω άδειος κάμπος
κι αυτοί στης μοναξιάς το θάμπος
σαν το ξεχασμένο στάχυ
άνθρωποι μονάχοι»

για τοξότη γράφτηκε (για μένα γράφτηκε και ας ήμουν αγέννητη).  Και εγώ σαν στάχυ είμαι. OK δεν είμαι ξεχασμένο στάχυ αλλά έχει στιγμές που έτσι νιώθω ή τουλάχιστον έτσι με κάνω να νιώθω. Είναι αυτό το μελό που έχω έμφυτο μέσα μου. Το drama queen syndrome.  Όταν με πιάνει δεν ακούω τίποτα και κανένα. Κλείνω την πόρτα και καληνύχτα σας. Μόνος ένας τοξότης μπορεί να με καταλάβει. Είναι εκείνες τις στιγμές που όσοι δεν σε καταλαβαίνουν σε φοβούνται και απομακρύνονται για να μη λαβωθούν. Δε ξέρουν ότι ο τοξότης μόνο τον εαυτό του θέλει και μπορεί να τιμωρήσει. Λυπηρό; Πολύ θα έλεγα.

Τρεις τοξότες πίνουν τεκίλα και βότκα και είναι και οι τρείς Singles! Πως γίνεται; Ελπίζω να είναι τυχαίο. Ή μήπως δεν είναι; Ίσως πρέπει απλά να το αποδεχτώ, να χαλαρώσω και να σταματήσω να με νοιάζει. Να σταματήσω να σκέφτομαι και να κουράζω το μυαλουδάκι μου που από την πολύ σκέψη δεν ξέρει που είναι και τι κάνει. Η μήπως ξέρει;

Το ομολογώ ότι σε κάποιους τομείς ξέρω τι κάνω. Είναι στα συναισθηματικά που δε ξέρω. Και για όλα φταίει ο τοξότης. 12 ζώδια έχει ο ζωδιακός κύκλος. Η ρουλέτα σταμάτησε στο Σπίτι του Τοξότη όμως και άντε να ξεφύγεις.

Τρείς τοξότες κάθονται σε ένα τραπέζι και είναι τόσο διαφορετικοί ο ένας από τον άλλο και συνάμα τόσο ίδιοι στον τρόπο που αντιμετωπίζουν καταστάσεις.  Υπομονετικοί μέχρι αηδίας. Μπορούν να ανεχτούν να ζουν το θέατρο του παραλόγου αλλά μια μέρα ξυπνάνε έστω και με καθυστέρηση και σου λένε «δε μπορώ άλλο, το ποτήρι ξεχείλισε. Φεύγω.» Και ο άλλος λέει οκ αστειεύεται ο τοξότης. Αλλά δεν αστειεύεται. Φεύγει γιατί στέρεψε το πηγάδι. Τελείωσε η υπομονή. Είναι «out of stock». Τα έδωσε όλα ο τοξότης και  έκανε μεγαλειώδη έξοδο. Τα έδωσε όλα γιατί αυτό ξέρει να κάνει. Και το κάνει καλά! Δεν μπορεί το λίγο, το σιγά, σίγα. Δεν μπορεί τη μετριότητα. Και ο άλλος που έμαθε μια ζωή να παίρνει, να ρουφά τη δύναμη του τοξότη τώρα δεν το πιστεύει ότι το εννοεί ο τοξότης. Παράνοια! Δε γίνεται!

Να και ο Αρτούρος με ένα μπουκάλι τεκίλα παγωμένη. Ήρθε για να γεμίσει και πάλι τα ποτήρια των δύο εκ των τριών. Η τρίτη πίνει βότκα. Μέθυσε πριν χρόνια με τεκίλα. Ήπιε το Βόσπορο εκείνη τη νύχτα αλλά θα την θυμάται για όλη της τη ζωή. Όχι ότι έγινε και κάτι σπουδαίο αλλά γιατί ενώ μέθυσε και ήταν χάλια όταν ξάπλωσε να κοιμηθεί χαμογελούσε. Ήταν χαρούμενη. Πώς γίνεται αυτό το πράγμα μόνο ο τοξότης ξέρει.

«Cheers guys! Να ζήσουμε! Να αγαπάμε, να γελάμε και να είμαστε αληθινοί!»

Φιλιά στους απανταχού τοξότες και σε όλους όσους κρύβουν ένα τοξότη μέσα τους.  Μην ανησυχείτε η τρέλα σας δεν είναι μεταδοτική μόνο δοτική!!!